حضرت موسی بن جعفر علیه السلام سرچشمه علم الهی، معدن اسرار و میراث دار حکمت انبیا بود؛ به گونه‌ای که از دوران کودکی تا پایان عمر ثمرات وجود مبارکش برای جهان اسلام قابل توجه بود و اکنون بخش‌هایی از برکات وجود امام کاظم بنابراین روایت‌های باقی مانده، قابل درک است.
به گزارش «تابناک»؛ پیشوای هفتم، حضرت موسی بن جعفر علیه السلام در روز هفتم ماه صفر سال صد و بیست و هشت هجری در «ابواء» دیده به جهان گشود. پدر گرامی اش امام صادق علیه السلام و مادر ارجمندش «حمیده» بربریه، یکی از زنان با فضیلت بود.
ایشان به حدی از اصالت خانوادگی و فضایل انسانی برخوردار بود که امام صادق علیه السلام درباره اش فرمود: «حمیده مصفاه من الادناس، کسبیکه الذهب، مازالت الاملاک تحرسها حتی ادیت الی کرامه من الله لی و الحجه من بعدی. / حمیده از پلیدی‌ها پاک است، مانند شمش طلا، فرشتگان همواره او را نگهداری کردند تا به من رسید، به خاطر کرامتی که خدا نسبت به من و حجت پس از من فرمود.»
نامی که برای این کودک انتخاب گردید، موسی بود که تا آن روز در خاندان رسالت و امامت سابقه نداشت و یادآور مجاهدت های موسی بن عمران (ع) بود. آن حضرت با القاب کاظم، عبد صالح و باب الحوائج و ... نیز یاد می شد و مشهورترین کنیه اش ابوالحسن و ابو ابراهیم بود. امام کاظم (ع) در دوران کودکی تحت مراقبت و تربیت پدر ومادر گرامی اش، مراحل رشد و کمال را پیمود و مدت بیست سال از دوران زندگی خودرا در محضر پرفیض و مکتب سازنده پدر سپری کرد.
آن حضرت در این مدت از سیره و عمل عالی و ارزنده پدر بزرگوارش الهام می‌گرفت و از علوم و دانش او بهره می‌جست، به طوری که امام صادق علیه السلام دستور داد زنان مسلمان، برای فراگیری مسایل دینی به او مراجعه کنند.
