17-همکاری متقابل احزاب تجزیه‌طلب دمکرات کردستان و کومله با عراق چگونه بوده است؟
دولت عراق از همان ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی به فکر اهداف توسعه طلبانه افتاد و درصدد بهره برداری از اوضاع نابسامان سیاسی ایران برآمد و به بهانه حمایت از قومیت‌های مختلف، خود را خصوصاً مدافع خلق کُرد و عرب ایران می‌دانست و این اقوام را به شورش علیه حکومت و تجزیه طلبی تشویق می‌کرد. صدام حسین و سایر مسئولان عراق، به صورت علنی از اقوام مختلف ایران می‌خواستند که از این کشور جدا شوند. صدام حسین در یکی از سخنرانی‌هایش در 12 اردیبهشت 1360 در یکی از مناطق کردنشین عراق ضمن متهم کردن ایران گفت:
«قلع و قمع برادران کُردمان ادامه دارد، ولی روزی خواهد رسید که برادران کرد و عرب ما در عربستا ن (ایران) از قلع و قمع [امام]خمینی رهایی یابند... و در آرامش و صلح زندگی کنند» صدام حسین طی یک سخنرانی دیگر در این باره چنین می‌گوید: «به تمامی ملت های ایران و در رأس آنها ملت کُرد، ملت بلوچستان و آذربایجان و کلیه وطن‌دوستان واقعی و شریف ایران که با استعمار رابطه‌ای ندارند و احمق نیستند، می‌گوییم که ما برای ایجاد روابطی مستحکم به قصد دستیابی آنان به حقوق ملی و میهنی خود و رسیدن به یک زندگی شرافتمندانه و آرام و برقراری روابط حسن هم جواری با عراق، آماده ایم. همچنین آماده ایم در این راه هر گونه کمکی را از اسلحه گرفته تا مسائل دیگر، در اختیارشان بگذاریم.» این تنها حرف نیست، این یک تصمیم است در همین راستا رژیم عراق همه گونه کمک در اختیار گروه‌های تجزیه‌طلب می‌گذاشت. احزاب کومله و دمکرات کردستان نیز به همین دلیل مورد توجه عراق قرار گرفتند.
احزاب تجزیه‌طلب دمکرات و کومله نیز با دریافت سلاح و تجهیزات نظامی و کمک های مالی و تبلیغاتی از قبیل ایجاد فرستنده رادیویی، برخورداری از پایگاه نظامی و فراگیری آموزش‌های نظامی و اطلاعاتی از عراق، قبل و بعد از شروع جنگ، با سوء استفاده از نام کُردها به جنگ مسلحانه با دولت ایران پرداختند و نیروهای نظامی ایران را مجبور ساختند تا علاوه بر نبرد با عراقی‌ها، در کردستان نیز با گروه‌های تجزیه‌طلب کومله و دمکرات به نبرد بپردازند. احزاب کومله و دمکرات با دریافت کمک از عراق، عملاً در طول جنگ به خدمت عراق درآمدند. اعضای این دو حزب منحله، ضمن ایجاد درگیری با نیروهای ایرانی به جاسوسی به نفع عراق می‌پرداختند و اخبار و اطلاعات نظامی، اطلاعات مربوط به مراکز حساس صنعتی و نقل و انتقال نیروهای ایران را به اطلاع نیروهای عراقی می‌رساندند. [1]
[1]برگرفته از کتاب جنگ ایران و عراق، پرسش‌ها و پاسخ‌ها، فرهاد درویشی، مرکز مطالعات و تحقیقات جنگ
